Η εφηβεία µου δεν ήταν ιδιαίτερα θορυβώδης, αλλά ως γνήσιος “αντίγονος”, στη ζωή µετά τα 11 χρόνια µου, ακύρωσα, πένθησα και ξαναέγινα φίλος µε ό,τι αποτέλεσε καθρέφτη στο βιολογικό, τον πνευµατικό και ουράνιο πατέρα µου. Ανενόχλητος και απερίσπαστος από “πολέµους διαδόχων”, µονοφθαλµίες και δυναστείες, εστιάστηκα στην υπέρβαση της Αντιγόνης του Σοφοκλή και ακύρωσα τη διαζευκτική δυαδικότητα του “ή το ένα ή το άλλο”, υιοθετώντας στα πάντα τη συνθετική δυαδικότητα του “και το ένα και το άλλο και ό,τι υπάρχει µεταξύ τους”. ...